Eerlijk gezegd had ik er nooit van gehoord. Hoe is het mogelijk, want als er iemand dol is op verhalen dan ben ik het wel. StoryTrail bestaat blijkbaar al 20 jaar en vertelt verhalen door heel Nederland! Effe niet op zitten letten dus. Veel dank aan Henke Lever voor de uitnodiging! Initiator en regisseur heeft in de periode van mijn onwetendheid een knap verhalenimperium opgebouwd. Onze agenda laten we de keuze maken want welke stad de boeiendste verhalen heeft kunnen we maar moeilijk inschatten. Het wordt Middelburg en daardoor gaan we kennismaken met Johannes (het alter ego van verhalenverteller Bart Schouten).
Op de markt van Middelburg zien we een groepje luisteraars en een charismatische man met hoed. Het kan niet missen, we hebben ons gezelschap voor vanmiddag gevonden. Het weer is zonnig dus Middelburg laat zich van haar mooiste kant zien. Na een korte kennismaking lopen we naar het imponerende stadhuis. Hoe dichterbij we komen hoe statiger zij ons onderwerpt aan haar schaduw. Met ontzag kijken we omhoog. Johannes vertelt dat de graven op de gevel er niet willekeurig zijn opgeplakt. Links staan de mannen die een relatie hebben tot het Hollandse Huis en rechts staan de overige bloedlijnen. De meest interessante man blijkt Willem II te zijn (1227-1256). Nooit geweten dat hij tot keizer gekroond zou worden.
Willem II blijkt een Zeeuw in hart en nieren en buitengewoon populair. Niet alleen onder de Zeeuwse bevolking maar tot ver buiten de landsgrenzen. En die populariteit heeft er toe geleid dat hij in Rome tot keizer gekroond zou worden. Het heeft zo ver niet mogen komen en wat een ongelooflijk verhaal brengt dat met zich mee. Iets met West-Friezen, 10.000 huursoldaten en een bevroren meer waarbij het ijs niet dik genoeg bleek. Willem was er duidelijk over, als het tot een einde komt wil ik in Zeeland begraven worden. Zijn zoon Floris V heeft die wens 26 jaar later ingewilligd door het lichaam van zijn vader op te halen in het Friese Hoogwoud. Een onderneming waarmee hij een nieuw gedenkwaardig verhaal maakte ter afsluiting van het leven van zijn vader. Willem II ligt dus met dank aan zijn zoon begraven op het Abdijplein in Middelburg.
We lopen verder door de stad en vergapen ons aan de prachtige gevels die eindeloos variëren. Als de muren toch eens konden praten… We komen uit bij het huis van Jacob Cats. Hij leefde op het hoogtepunt van de bloeiperiode van Middelburg (1577-1660). Als stadsadvocaat en staatsman had hij niet alleen aanzien maar als dichter was hij ook enorm populair. Eenvoudig geboren in Brouwershaven wist hij met toegankelijk taalgebruik alle lagen van de bevolking te bereiken. Door de vaak opvoedkundige teksten kreeg hij de bijnaam vadertje Cats. Vele spreekwoorden die wij nu nog steeds gebruiken komen van zijn hand. Je kent ze vast wel: Rust, roest. Kinderen zijn hinderen, Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding, Beste stuurlui staan aan wal, Oost west, thuis best, Bezint eer gij begint. Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. En inderdaad, het Catshuis van onze huidige minister president in Den Haag was ooit het buitenhuis Sorghvliet van Jacob Cats.
Poortje door, bruggetje over, we nemen sluiproutes door smalle steegjes die we zelf nooit gevonden zouden hebben. Tussendoor stoppen we voor weer een nieuw verhaal. Ditmaal maken we kennis met de heren Roggeveen. Papa Arent was cartograaf, wiskundige, sterrenkundige, aardrijkskundige, zeevaartkundige en letterkundige. Een kundig man dus. En al die kunde stond in dienst van zijn obsessie om Zuidland te willen vinden. Hij verkondigde dat de aarde niet plat was en maakte zeekaarten voor een ontdekkingstocht. Zijn leven bleek te kort maar het lukte zijn zoon Jacob uiteindelijk om op 62 jarige leeftijd uitgezonden te worden door de West-Indische compagnie voor een ontdekkingsreis. Op pad met de kaarten van zijn vader ontdekte hij op 5 april 1722 de Paaseilanden. Wellicht enigszins overbodig om te vermelden dat dit precies met Pasen was. Beetje jammer dat hij er achter kwam dat Zuidland helemaal niet bestond maar wat hij wel mee naar huis nam waren natuurlijk de indrukwekkende verhalen. Johannes deelt enkele smeuïge anekdotes met ons. Nooit geweten dat Middelburg een belangrijke ontdekkingsreiziger heeft voort gebracht!
We vervolgen onze weg voor de laatste etappe van onze eigen ontdekkingstocht. We luisteren nog naar een verhaal over valse munten en een brillenmaker. En welke Middelburger heeft nou eigenlijk echt de telescoop uitgevonden? Johannes weet het ons allemaal kleurrijk te vertellen. Hij kan ons zelfs onthullen waarom de Middelburgers de bijnaam “maneblussers” hebben. Hoe dat precies zit zal ik niet verklappen maar het heeft te maken met een brand die nooit geblust is. Op het Abdijplein nemen we afscheid van Willem II en Johannes. We bedanken Bart Schouten voor zijn prachtige verhalen. Middelburg bekijken we nu met andere ogen en dat maakt deze StoryTrail zo leuk. De wandeling heeft zo’n anderhalf uur geduurd en is daardoor heel goed te verwerken in een dagje Middelburg. Met name in het voor- en najaar staan er regelmatig wandelingen ingepland, zie www.storytrail.nl. Boek op tijd want vol is vol. Wij gaan lekker een terrasje pakken want de nabeschouwing moet je natuurlijk wel serieus nemen 😉
Liefs,
Anna