Het is inmiddels eventjes geleden maar ik weet dat je op het water letterlijk los van de wereld komt en daar is het dus de hoogste tijd voor. Met een beetje mazzel kan ik mijn hele gezin hierbij betrekken. Ik bedenk me dat als ik het organiseer onder het motto “vaderdag” dat het initiatief lastig te weigeren is. Ik vertrouw mijn roestige zeilervaring niet genoeg om een zeilboot te huren dus ik besluit veiligheidshalve voor een sloep te gaan. Mijn keuze valt op het Grevelingenmeer.
Na een vluchtig ontbijt pakken we onze tassen met handdoeken, zwembroeken en bikini’s. En uiteraard is er een tas met proviand voor hongerige zeelui. Even hectisch als op een doordeweekse dag jaag ik op zondagochtend mijn gezin naar buiten om te vertrekken maar zodra we buiten staan staren we elkaar stomverbaasd aan. Het regent! 31 dagen droogte hebben we gehad, records zijn inmiddels gebroken en ook voor de komende week is er een tropische week voorspeld. Hoe is het mogelijk dat het dan uitgerekend vandaag regent? Krijg je niet altijd wat je verdient? Het geeft stof tot discussie over wie zijn karma hier de hoofdrol speelt. En uiteraard herinner ik ons er vervolgens aan dat wij ons niet uit het veld (of uit de boot) laten slaan. Instappen dus…
Eenmaal in Bruinisse is het droog en de temperatuur is prima. Als we over het haventerrein lopen wanen we ons direct in Zuid-Frankrijk. Later horen we dat dit misschien wel de mooiste haven van Nederland is. Zo mooi en zo modern dat het gebrek aan zon nauwelijks opvalt. We volgen de bordjes richting Aquavitesse. Een kleine wandeling brengt ons bij de drijvende zeilschool die een indrukwekkende vloot voor de deur heeft liggen. Alles ziet er fonkelnieuw uit. Bij de receptie maken we kennis met Marieke. Ze runt samen met haar man Richard (zie eerste foto in galerij) het bedrijf en het is duidelijk dat ze dat met veel enthousiasme doet. We krijgen een kleine instructie en Marieke laat ons op de kaart zien in welk deel van het meer we grote kans hebben op een meet & greet met zeehondjes.
Als we onze sloep krijgen toegewezen zijn we aangenaam verrast. Het is niet alleen een mooie boot maar hij is ook groter dan we hadden gedacht. En niet geheel onbelangrijk, de buiskap biedt genoeg schuilruimte voor als het opnieuw gaat regenen. Niet dat de schipper daar iets aan heeft maar je kunt niet alles hebben op vaderdag 😉 Na de laatste aanwijzingen door instructeur Peter vaart manlief behendig de haven uit. Ik weet dat het op een zeiljacht echt not done is om de stootwillen buitenboord te laten hangen maar we zien we zo snel geen opbergplek dus we laten ze maar lekker hangen. Daar storen de zeehondjes zich vast ook niet aan. Ik vraag me af hoe ze eigenlijk in het meer terecht zijn gekomen. Ik ken alleen de sluis bij Bruinisse. Zouden daar ooit een mannetje en een vrouwtje door heen zijn gezwommen om hier hun eigen zeehondendynastie te beginnen? Nu we toch een eindje moeten varen kan ik wel even uitzoeken hoe het zit…
Het blijkt geen Adam en Eva verhaal te zijn. Blijkbaar zit er in de brouwersdam een spuisluis. Sinds 1978 houden ze hiermee het zoutwaterpeil in balans maar het blijkt ook een bobsleebaan voor zeehonden. Er zijn namelijk twee enorme pijpen waar gemiddeld ruim honderd kubieke meter zeewater per seconde door heen stroomt. Zeehonden maken dankbaar gebruik van deze snelstromende snelweg om van de Noordzee naar het Grevelingenmeer te zwemmen en terug. Wat een briljante voorziening! De spuisluis staat het hele jaar open (op 30 dagen na in de periode september – december). In het voorjaar trekken de zeehonden zo achter de haring aan die vanuit de spuisluis naar het Grevelingenmeer trekken. Blijkbaar zijn er nu zo’n honderd zeehonden die genieten van het goede leven in het grootste en schoonste zoutwatermeer van Europa.
Als we in de buurt van de Veermansplaat komen klinkt de eerste enthousiaste gil. Twee zeehonden aan bakboord gespot! Even kijken ze ons nieuwgierig aan en maken zich dan snel uit de voeten. Helaas ben ik te laat om de wisseling van blikken vast te leggen maar dat mag de pret niet drukken. We besluiten onze koers aan te passen en nog even het eilandje dat recht voor Aquavitesse ligt te bezoeken want we moeten de tijd wel een beetje in de gaten houden. Onderweg begint het weer te regenen en ik verbaas me er over hoe blij ik geworden ben van de aanblik van de zeehondjes. Het helpt de elementen te trotseren maar gelukkig duurt de regenbui niet lang. Het aanleggen gaat verrassend soepel en we zien dat er nog een sloep van Aquavitesse ligt. Ik bedenk me dat een onbewoond eiland voor kleine kinderen al een belevenis op zich zal zijn. Deze activiteit is dus ook bijzonder geschikt is voor jonge gezinnen. We beklimmen nog even de uitkijktoren en gaan dan terug richting de thuishaven van ons sloepje. Ik weet dat er op de haven ook een heel leuk restaurant zit (Sailor’s Inn) en we zijn het er gauw over eens dat het de perfecte locatie is voor een uitgebreide evaluatie. Het zonnetje breekt voorzichtig door dus mogelijk kunnen we nog even het terras op.
Hoewel de zwembroeken en bikini’s niet uit de tas zijn gekomen hebben we een heerlijke dag gehad. We komen tot de conclusie dat je niet persé stralend weer nodig hebt voor een topdagje op het water. En bijkomend belangrijk voordeel is een veel beter resultaat van de selfies. Hard zonlicht is ook niet alles dus als het weer het niet toe laat moeten we misschien nog eens gaan 😉
Liefs,
Anna